Translate

niedziela, 31 marca 2013

Dzisiejszym tematem jest dog niemiecki

Dog niemiecki – rasa psa zaliczana do grupy molosów w typie doga, wyhodowana w Niemczech jako pies bojowy i do polowania na duże ssaki. Współcześnie jest użytkowana jako pies stróżujący, obronny lub pies-towarzysz. Typ dogowaty. 

Rys historyczny

 Prawdopodobnie przodkami obecnego doga były: niemiecki bullenbeisser, jak i "Hatz und Saurüden" (psy tropiące i polujące na dzika, które przypominały krzyżówkę muskularnego mastifa angielskiego z greyhoundem). Na dworach początkowo były trzymane psy tego typu do polowań na grubego zwierza. Później wraz ze spadkiem liczebności m.in. dzików na terenie dzisiejszych Niemiec ograniczano hodowle doga. Znalazł wtedy uznanie jako pies towarzyszący wśród wyższych warstw społecznych. Pierwszy wzorzec doga niemieckiego, który znacznie odbiegał od współczesnego standardu, został ustalony w Berlinie w roku 1880. Rasę nazwano dogiem niemieckim. Wielkim miłośnikiem tej rasy był kanclerz niemiecki Otto von Bismarck. 

      

 Budowa

  • Głowa – wydłużona, wąska, łuki brwiowe dobrze rozwinięte, jednak bez szczególnego uwydatnienia; mięśnie policzkowe tylko lekko zaznaczone, w żadnym razie silnie uwydatnione; przełom czołowy – wyraźnie zaznaczony; nos dobrze rozwinięty i wykształcony, szeroki, z dużymi otworami, czarny (wyjątek – dogi maści arlekinowej, u których tolerowana jest barwa cielista); kufa głęboka i jak najbardziej prostokątna; szczęki dobrze wykształcone, szerokie; zgryz – nożycowy. 
  • Uszy – z natury wiszące, wysoko osadzone, średniej wielkości.
  • Ruch – harmonijny, elastyczny, lekki, miarowy i sprężysty. Kończyny widziane zarówno z przodu, jak i z tyłu muszą poruszać się równolegle.
  • Skóra – przylegająca, naprężona. U psów jednobarwnych dobrze pigmentowana, u arlekinów w rozkładzie zabarwienia występują plamki pigmentu.

Szata i umaszczenie

Włos doga niemieckiego jest bardzo krótki, gęsty, gładko i równo przylegający, z połyskiem. Dogi niemieckie grupuje się w trzech niezależnych zastawieniach umaszczenia: żółte i pręgowane, arlekiny i czarne, błękitne oraz niewystawowy kolor merle.
  • Żółty – jasno-złoto-żółty do nasyconego żółto-złotego; pożądana jest czarna maska.
  • Pręgowany – barwa zasadnicza jasnożółta do złoto-żółtej, z czarnymi, jak najbardziej równomiernie rozłożonymi i wyraźnie zaznaczonymi pręgami, przebiegającymi w kierunku żeber; pożądana czarna maska.
  • Arlekin – (biało czarny) barwę zasadniczą stanowi czysta biel, możliwie bez żadnych odcieni. Występują na niej dobrze porozkładane na całym ciele, nierównomiernie poszarpane, intensywnie czarne plamy. Do arlekinów zaliczane bywają także dogi o umaszczeniu merle – tzw. szare arlekiny – na szarym tle występują plamy różnej wielkości od koloru białego, poprzez szary, lekko brązowy do czarnego. Tego typu umaszczenie jest nieakceptowalne przez wzorzec.
  • Czarny – błyszcząca, intensywna czerń. Dopuszcza się białe znaczenia. Zalicza się tu także dogi tzw. płaszczowe, u których czerń niejako w postaci płaszcza pokrywa główną partię tułowia. Kufa, szyja, klatka piersiowa, brzuch, kończyny i koniec ogona mogą być białe. Do czarnych zaliczane są również tzw. platten (płytowe) – dogi z białym kolorem podstawowym i dużymi czarnymi płatami
  • Błękitny – czysty, stalowy błękit. Dopuszczalne są białe znaczenia na piersi i łapach.
  • Merle – Siwa sierść. Na niej widnieją czarne łaty jak u dalmatyńczyka. Jest to umaszczenie niewystawowe.






Zachowanie i charakter

 

Psy przyjazne, mocno przywiązane do właściciela, lubią dzieci. Wobec innych zwierząt domowych są tolerancyjne, pod warunkiem, że są od wczesnych lat przyuczane do ich obecności. Dogi niemieckie są powściągliwe i ostrożne wobec obcych; występujące osobniki agresywne powinny być wyłączane z dalszej hodowli.
Posłuszeństwo można wyegzekwować konsekwentnym i stosunkowo wczesnym wychowaniem.

Pielęgnacja

Dog niemiecki wymaga wyczesywania martwego włosa miękką szczotką, przynajmniej raz w tygodniu. W okresie wzrostu szczenię potrzebuje bardzo intensywnego wzmacniania stawów i kości.

 

Choroby

 Częstą chorobą – właściwie śmiertelną w skutkach jest skręt żołądka. Dogi często mają wspomniane problemy z sercem, kośćmi oraz ze stawami.



Dogi w sztuce

 

  • Scooby Doo – tytułowy bohater filmu animowanego to dog niemiecki.
  • Saba – w ekranizacji z 1976 roku pies bohaterów W pustyni i puszczy jest dogiem niemieckim maści żółtej, choć w powieści Sienkiewicza Saba jest mastifem.
  • Ferdynand Wspaniały (autor: Ludwik Jerzy Kern) – to antropomorficzny żółty dog niemiecki.
  • Praktycznie w każdej ekranizacji "Psa Baskerville’ów" (autor: Sir Arthur Conan Doyle) występuje czarny dog niemiecki. Rola ta jednak buduje niewłaściwy wizerunek rasy – dogi niemieckie "dostawały" tę rolę ze względu na wygląd (szczególnie osobników czarnej maści), a nie ze względu na ich łagodny charakter.
  • Batman – pies Bruce’a (Batmana)
  • Protazy – dog błękitny, pies Pan Samochodzik w powieści Pan Samochodzik i tajemnica tajemnic (autor: Zbigniew Nienacki)
  • Robin – dog arlekin, pies Pana Samochodzika w powieści Pan Samochodzik i człowiek z UFO (autor: Zbigniew Nienacki)
  • Astro – ulubieniec Jetsonów – to dog niemiecki
  • Sonia – pies państwa Karpielów w filmie "Poszukiwany, Poszukiwana" Stanisława Barei
  • Dwa dogi niemieckie były w posiadaniu Murgrabiego z filmu "Janosik"
  • Marmaduke – pies z serii krótkich komiksów o nieznośnym dogu niemieckim.
  • W filmie "Patriota" z Melem Gibsonem, angielski generał miał dwa dogi niemieckie, jeden był płaszczowy, a drugi czarny.
  • W filmie "Siedem Dusz" pies Emily Posa chory na serce tak jak ona.
  • W książce "Wspaniała Gracie" Dan'a Dye i Marka Beckloff'a. W tej książce główną rolę odgrywa psina rasy dog niemiecki, która jest głucha, nie widzi na jedno oko i ma na imię Gracie.
  • W książce "Przez ciebie, Drabie!" Zofii Chądzyńskiej najlepszy przyjaciel Dzidzi

Ciekawostki

 Według Księgi Rekordów Guinnessa najwyższym żyjącym psem jest dog niemiecki o błękitnym umaszczeniu o imieniu George, który 15 lutego 2010 roku mierzył 1,092 m w kłębie.


sobota, 30 marca 2013

Dzisiejszym tematem będzie mops

Rys historyczny

 W historii mopsa można znaleźć różne hipotezy pochodzenia jego przodków. Najbardziej wiarygodna (wg Veldhuisa) jest teoria, mówiąca o przybyciu mopsa z Chin szlakiem jedwabnym. Ta rasa, jak donoszą historycy i archeolodzy, mogła być tworzona nawet przez 1000 lat w obrębie Dworu Chińskiego. Odkrywane są szkielety mopsów w starych antycznych grobowcach z niemalże każdej dynastii. Do wojen opiumowych (XIX wiek) mopsy, jak i inne chińskie rasy miniaturowe, mogli posiadać tylko przedstawiciele dworu cesarskich Chin. Za hodowlę poza murami pałacu groziła kara śmierci. Te psy pozostawały przez setki lat tajemnicą zarówno dla świata, jak i samych Chińczyków. Sytuację zmieniły dopiero liczne potyczki wojskowe (w tym wyżej wspomniana wojna) oraz kontakty handlowe brytyjsko-chińskie, dzięki którym Brytyjczycy weszli w posiadanie chińskich małych psów do towarzystwa. W tym okresie zaistniała moda na tego typu psy, które były w posiadaniu m.in. królowej angielskiej. XX wiek okazał się najtragiczniejszy dla mopsów. Podczas rewolucji kulturalnej w Chinach doszło z rozkazu Mao Zendoga do wybicia 90% populacji, przetrwały niemalże tylko te z miast kolonialnych (Hongkong). Od tamtej pory zaczęto w Chinach psy uważać za luksus burżuazji. Dopiero w latach 90. zniesiono zakaz posiadania ich na terenie miast, wprowadzając jako ogranicznik wysokie opłaty.


Budowa


Mops posiada krępe, zwarte ciało. Wzorzec tej rasy opisuje kufę jako "krótką, tępą i kwadratową".

Szata i umaszczenie

 Najczęściej spotykane umaszczenie to piaskowe z czarną maską, ale dopuszczalne jest także płowe, czarne i srebrzyste.

 

Zachowanie i charakter

 Pies tej rasy jest kontaktowy i towarzyski, więc źle znosi długotrwałą samotność. Wykazuje dość znaczny stopień posłuszeństwa i szybko przystosowuje się do życia w rodzinie.

 

Zdrowie i pielęgnacja

Jest dobrze przystosowany do życia w małym mieszkaniu, nie wymaga całogodzinnych spacerów na wolnym powietrzu. Ze względu na zredukowaną kufę spotyka się u tej rasy problemy z oddychaniem oraz z gałkami ocznymi (za bardzo wystającymi z czaszki).
Ważne jest częste oczyszczanie fafli mopsa, by zapobiec dość częstemu problemowi występowania grzybicy w jego "zmarszczkach".

 

Dzisiejszym tematem jest CHIHUAHUA

 Rys historyczny
Rasa ta to potomkowie starożytnych, podobnych, ale nieco większych psów żyjących na dworach azteckich władców, znanych jako Techichi. Najstarsza rasa w Ameryce Północnej. Nazwa tej rasy psów pochodzi od miejscowości i stanu w Meksyku.
Wygląd
Budowa
Mały pies o krępej, zwartej i silnej budowie, format sylwetki zbliżony do kwadratu. Charakterystyczną cechą rasy jest jabłkowata głowa z nie zarośniętym ciemiączkiem. Uszy są duże. Ogon jest noszony sztywno i prosto. Oczy szeroko rozstawione i żuchwa lekko wysunięta do przodu.
Szata i umaszczenie

Umaszczenie jest różnorodne, najczęściej występujące jednak płowe, czekoladowe, białe, piaskowe, srebrzystopłowe, srebrzystoszare, czarne, czarne podpalane, biało-brązowe i płowe pręgowane.
Przy czarnym kolorze psa widać na dole szyi biały krawacik i nieco brązowe skarpetki u nóg.
Chihuahua krótkowłosa


Zdrowie i pielęgnacja

Jedną z widocznych cech tej rasy psów jest charakterystyczne drżenie ciała, które występuje zarówno u odmiany długo jak i krótkowłosej, mimo że psy te nie wykazują większych tendencji do przeziębień niż inne rasy psów.
Pielęgnacja szaty długowłosego chihuahua wymaga regularnego czesania. Ważna jest profilaktyka okulistyczna (ma także znaczenie kosmetyczne - zakraplanie odpowiednich preparatów zapobiega powstawaniu "śladów łez") i dentystyczna.
Z powodu ich niewielkich rozmiarów wymagają opieki zarówno ze strony właścicieli, jak i specjalistów weterynarii, zwłaszcza z zakresu położnictwa. Mają genetyczne skłonności do anomalii neurologicznych jak i anatomicznych (zwichnięcie rzepki), potrzeby ruchowe muszą zrealizować podczas częstych spacerów.
Chihuahua długowłosa

Różnica wielkości między chihuahua, a dogiem niemieckim.

 

Jak powstał blog "Pies przyjacielem człowieka"?

Planowałam stworzenie tego bloga już od miesiąca. Myślałam nad nazwą, tytułem pierwszego posta. Ogromnie zainspirowała mnie do tego Magdalena Bukowska, prowadząca bloga Psi Świat.końcu wszystko zaplanowałam i tak powstał blog "Pies przyjacielem \człowieka". Tutaj możecie dowiedzieć się różnych ciekawostek i informacji dotyczących Waszych psów. Codziennie będzie pojawiał się 1 post. Wyjątki będą wtedy, gdy będę miała coś ważnego do powiedzenia. Na przykład dzisiaj pojawią się 2 posty o ciekawostkach. Źródło ciekawostek to wikipedia, itp. W niektórych postach pojawią się informacje o moim psie, tj. co lubi, jakie karmy stosuje, itp. W lipcu pojawi się post o 4 urodzinach Puńki. 
Bloga prowadzę sama, choć czasem, o niektóre informacje zapytam mamę.
Kontakować się ze mną można poprzez adres e-mail: madzik817@interia.pl. Zachęcam Was do przesyłania fotografii Waszych pupili na mój e-mail. Wysyłając zdjęcie, podajcie swoje imię i miejscowość, np. Anna z Warszawy. (Jeśli podacie swoje nazwisko w wiadomości prywatnej, to nie będzie ono publikowane w poście. Chyba, że na Waszą prośbę.)
Zdjęcia będę pokazywać w postach. Będzie to wyglądało mniej więcej tak:
Anna z Warszawy
/zdjęcie/
 Proszę też, abyście w wiadomości wraz ze zdjęciem, podali rasę i ogólny wygląd psa, za co bardzo dziękuję.
                                                                             Magda Tofil